Kolejna sesja z Kapucziną była udana choć dzień był mroźny, ja zmęczona, a Paulina w środku sesyjnego zamieszania. Obu nam przydała się chwila wytchnienia na łonie przyrody.
Nie obeszło się oczywiście bez marudzących przechodniów (co Ci ludzie robią o godzinie 12.00 w lesie w dzień powszedni?!), miłej staruszki z psem i jej opowieści jak to wszystko zniszczą i zrównają z ziemią. Trochę się nałaziłyśmy po śniegu. Podziwiam Paulinę, że mi ufa i szła bez marudzenia mimo, że wyprowadziłam ją nie wiadomo gdzie. Może fakt, że miałam mapkę w ręku trochę ją uspokajał.
Z sesji na sesję wydaje mi się, że idzie mi coraz lepiej. Zaczynam rozumieć co Kapuczina chce zobaczyć, ale nadal się docieramy w wielu kwestiach. Biorę sobie jej uwagi do serca i doskonale mój warsztat. Zobaczymy co z tego dalej wyniknie.
Na zdjęciach Kapuczina
aparat: Canon 500D
obiektyw: Canon 50mm/f. 1.8
Ojej, to naprawdę urocza sesja, a drugie zdjęcie wprost magiczne z delikatną scenerią łuku wiaduktu w tle, wszystko w delikatnych zimowych barwach, jasnymi, zakrzywionymi pniami drzew i delikatną, drobną i wdzięczną postacią modelki po środku w barwach łagodnych, stonowanych ale odcinających się od chłodnego tła. Jest prześlicznie skomponowane.Inne zdjęcia ładne, ale tamto jedno szczególnie udane, naprawdę się nim zachwyciłam.
OdpowiedzUsuń